Van het gezin waar ik in opgegroeid ben, verwachtte men een zekere mate van harmonie en eenstemmigheid. Mensen die samen goed muziek maken – we speelden allen een instrument - hebben ook een goed sociaal contact. Oh ja? Als je speelt hoef je niet te praten – dat gaat zelfs moeilijk – dus de makkelijkste manier om een gesprek uit de weg te gaan… is samen muziek maken. Bij familiebezoek zat mijn vader al na een kwartier klaar met zijn viool met de mededeling ‘ik heb wat leuks gevonden in de muziekkast.’ Begin van boeiende muzikale ontdekkingstocht, maar einde van het gesprek.



Nu hebben we 3 dochters, beslist muzikaal, maar geen van drieën heeft zich verder ontwikkeld op een instrument. Omdat wij ouders beiden ‘in de muziek zitten’ wordt enige teleurstelling bij ons verwacht. Wees gerust, wij zijn bijzonder tevreden met hun kunstzinnige oren en ogen en hebben vaak leuke gesprekken over kunst als dans, schilders, muziek en literatuur. Maar ook over vriendschappen, dieren, tv-programma’s en andere aardse zaken.

Laatst gebeurde dit. Onze jongste danst en voor een auditie moest ze een filmpje insturen. Na wat mogelijkheden verkend te hebben besloot ze dat wij samen wel iets konden maken, ik op de cello en zij dansend, improviserend in een moderne stijl. Over de inhoud hebben we niet gesproken. Wel over het de muziek, de lengte en de plek van opname. Vervolgens zonder afspraken acht keer opgenomen. Acht keer anders. Acht keer uniek. Acht keer afwegen. En zeven keer afkeuren…
Ik moest denken aan de speelsessies met mijn vader. Nam ik zijn plek en rol over in dit samenspel met de danser. Of nam de dochter de rol van mijn vader over en leidde zij mij door deze non-verbale conversatie. Delen zij meer dan de geboortedag…of deel ik meer met mijn vader dan ik me bewust ben. Ongetwijfeld allemaal waar.



Trouwens: “(…) Op La Gomera gebruikt de bevolking om te communiceren in het moeilijk begaanbare landschap al eeuwenlang de gefloten taal, ‘Silbo Gomero’. Deze bijzondere fluittaal dreigt met de oudste bewoners van het eiland uit te sterven (…)” [*bron] 
 Muziek en taal hebben dus zeker overeenkomsten en bieden beiden de mogelijkheid tot communiceren.

Ik zie vanaf dat moment mijn spelen vroeger, thuis met andere ogen. De waarde van een gesprek is geen andere dan de beleving van samenspel. Je deelt gezamenlijke de focus op één onderwerp, je werkt samen aan één resultaat. Koester dit en speel, de danser zal antwoorden.